എന്റെ കണ്ണൻ.
അവനാദ്യമായി കരഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ ചിരിച്ചു.
പക്ഷേ, അവനിപ്പോൾ കരയുമ്പോൾ മനസു നോവുന്നു.
മൂന്നു ദിവസമേ ആയുള്ളു അവനെന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും വേർപെട്ടിട്ട്. അവന്റെ പിങ്ക് നിറമുള്ള കാലുകൾ,
ഇടയ്ക്കിടെ തുറക്കുന്ന കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൾ.. ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ വീട്ടിലേക്ക് പോകുകയാണ്. അവനെന്റെ നെഞ്ചിലെ ചൂടുപറ്റിയുറങ്ങുകയാണ്. എന്താ ഇവനെ വിളിക്കുക ..?
കണ്ണൻ...എന്റെ കണ്ണൻ! കാറെവിടെയോ നിന്നു. പുറത്തൊരു ബോർഡ്. -ഓർഫനേജ്.
അമ്മ കണ്ണനെ വാങ്ങി അകത്തേക്കു പോയി. തിരിച്ചു വരുമ്പോളവനില്ലായിരുന്നു.
"എന്റെ കുഞ്ഞെവിടെ?" അമ്മയുടെ ശബ്ദം അൽപ്പം ഉയർന്നു.
"നിന്റെ കുഞ്ഞ്! മിണ്ടരുത്, കുടുംബത്തിനു ചീത്തപ്പേരുണ്ടാക്കാനായി ജനിച്ച സന്തതി." കാറകന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. എന്റെ കണ്ണൻ... അവനിപ്പോഴും കരയുന്നുണ്ടോ..?
പക്ഷേ, അവനിപ്പോൾ കരയുമ്പോൾ മനസു നോവുന്നു.
മൂന്നു ദിവസമേ ആയുള്ളു അവനെന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും വേർപെട്ടിട്ട്. അവന്റെ പിങ്ക് നിറമുള്ള കാലുകൾ,
ഇടയ്ക്കിടെ തുറക്കുന്ന കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൾ.. ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ വീട്ടിലേക്ക് പോകുകയാണ്. അവനെന്റെ നെഞ്ചിലെ ചൂടുപറ്റിയുറങ്ങുകയാണ്. എന്താ ഇവനെ വിളിക്കുക ..?
കണ്ണൻ...എന്റെ കണ്ണൻ! കാറെവിടെയോ നിന്നു. പുറത്തൊരു ബോർഡ്. -ഓർഫനേജ്.
അമ്മ കണ്ണനെ വാങ്ങി അകത്തേക്കു പോയി. തിരിച്ചു വരുമ്പോളവനില്ലായിരുന്നു.
"എന്റെ കുഞ്ഞെവിടെ?" അമ്മയുടെ ശബ്ദം അൽപ്പം ഉയർന്നു.
"നിന്റെ കുഞ്ഞ്! മിണ്ടരുത്, കുടുംബത്തിനു ചീത്തപ്പേരുണ്ടാക്കാനായി ജനിച്ച സന്തതി." കാറകന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. എന്റെ കണ്ണൻ... അവനിപ്പോഴും കരയുന്നുണ്ടോ..?
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ