മൈലാഞ്ചി
കടയിൽ വാങ്ങാൻ കിട്ടുന്ന കോണിനേക്കാളും ഇല പറിച്ചു അരക്കുന്ന മൈലാഞ്ചിയോടാണ് അന്നും ഇന്നും എനിക്ക് പ്രിയം.
വീടിന്റെ മുറ്റത്ത് തന്നെ ഒരു മൈലാഞ്ചിയുണ്ടായിരുന്നു, എന്റെ ഓർമ്മ വയ്ക്കുന്നതിന് മുൻപേ ഉമ്മച്ചി നട്ടത്.
എനിക്ക് ഓർമ്മയുള്ളത് മുതൽ അതിനെന്നെക്കാള് ഉയരമുണ്ടായിരുന്നു.
എല്ലാ പെരുന്നാളിനും ഞാനതിൽ നിന്നും ഇലകൾ പറിച്ച് നഖം ചുവപ്പിച്ചു.
ഞങ്ങളുടെ സുറുമിയെയും സത്താറിനെയും (ആടുകൾ) അതിന്റെ ചുവട്ടിൽ കിട്ടുമായിരുന്നു.
എനിക്കൊപ്പം മൈലാഞ്ചിയും ഉയരം വച്ചു.
***
ഉമ്മച്ചി മൂക്കിൽ നിന്ന് ചോരയൊലിപ്പിച്ച് വീഴുമ്പോൾ മൈലാഞ്ചി പൂത്തിരുന്നു, ഒരു മണവാട്ടിയെപ്പോലെ.
പുരയ്ക്ക് മുകളിൽ പൂത്ത ദോശക്കരി മൈലാഞ്ചിയെ അതോടെ വെട്ടി.
എന്നിട്ടും, എനിക്കോ ഉമ്മച്ചിക്കോ മൈലാഞ്ചിയോടുള്ള പ്രണയം കുറഞ്ഞില്ല.
അതുകൊണ്ടായിരുന്നു മയ്യിത്തുകട്ടിലിൽ കിടക്കുമ്പോഴും ഉമ്മച്ചിയുടെ ഉള്ളം കയ്യിൽ മൈലാഞ്ചി ചുവന്നു കിടന്നിട്ടിരുന്നത്.
***
വെട്ടി മാറ്റിയ മൈലാഞ്ചിയിൽ നിന്നൊരു കമ്പ് മാമി മാറ്റി നട്ടിരുന്നു, അതാദ്യമായി പൂത്തപ്പോഴാണ് ഉപ്പാക്ക് അസുഖം വന്നത്.
അതോടെ അതും വെട്ടി.
മാറ്റി നട്ടില്ലെങ്കിലും പഴയ കമ്പ് വീണ്ടും പൊടിച്ചു.
***
ഇക്കുറി മൈലാഞ്ചി പൂത്തിട്ടുണ്ട്, എന്റെ ഉള്ളം കൈ ചോന്നിട്ടുമുണ്ട്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ