ചിരിക്കുന്ന കണ്ണുള്ളവൾ
"ഡീ... ഹോസ്റ്റലിലേക്കാണോ? ഞാനാ വഴിക്കാ.. വാ."ഞാനവളുടെ പുറകിൽ കേറി.
ഞങ്ങളെയും വഹിച്ചു കൊണ്ട് വണ്ടി തേവര ഫെറി റോഡിലേക്ക് കടന്നു.
വണ്ടിയോടിക്കുകയാണെങ്കിലും അവളുടെ പതിവ് സംസാരത്തിനൊരു കുറവുമില്ല.
"ഞാനിന്ന് എം ജി റോഡ് വഴി പോകാമെന്ന വിചാരിച്ചെ, പക്ഷേങ്കിൽ ഇപ്പൊ ഭയങ്കര ബ്ലോക്കാരിക്കും. അതാ പിന്നെ കുണ്ടന്നൂർ വഴി പോകാമെന്നു കരുതിയെ.."
ഞാൻ പുഞ്ചിരിക്കുന്നത് അവൾ കണ്ണാടിയിൽ കണ്ടു കാണണം.
"നീയെന്താടി ചിരിക്കൂന്നേ?"
"ഒന്നുല്ലാടി..".
വണ്ടി ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് തിരിയുന്ന വളവിലെത്തി, ഞാനിറങ്ങി അവളെ നോക്കി.
ഹെല്മെറ്റിനിടയിലൂടെ ചിരിക്കുന്ന രണ്ടു കണ്ണുകൾ..
"എന്താടി നോക്കുന്നെ?"
ഒന്നുമില്ലെന്ന് ഞാൻ ചുമൽ കൂപ്പി.
ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ഞാനാലോചിക്കുകയായിരുന്നു, ചിരിക്കുന്ന ആ കണ്ണുകളെ കുറിച്ച്, ചിരിക്കുമ്പോൾ ചെറുതാകുന്ന കണ്ണുകളെ കുറിച്ച്.
ചിരിക്കുന്ന കണ്ണുള്ളവരെ ആദ്യമായിട്ടല്ല കാണുന്നത്, എന്നാൽ ആ കണ്ണുകൾ തരുന്ന കുളിർമ്മ ഒട്ടു നേരത്തേക്ക് മനസ്സിൽ തട്ടി നിൽക്കുന്നത് ആദ്യമായാണ്.
ഈ നിമിഷം കടന്നു പോയിട്ട് ഏതാണ്ട് രണ്ടര വർഷം കടന്നിരിക്കുന്നു.
അവൾക്കും എനിക്കുമുണ്ടായി മാറ്റങ്ങൾ.
മായാതെ നിൽക്കുന്നത് ഓർമ്മകൾ മാത്രം.
Pic - Jayalakshmi P S
