നഖപ്പൂക്കൾ
.അതേ കലാലയം, അതേ അങ്കണം,
ചുവരുകളിലെ നിറം പോലുമത്.
വർഷങ്ങൾ,
അന്നുമിവിടെയീ ബൈബിളും ഗീതയും ഖുറാനും വായിച്ചിരുന്നു,
അന്നെനിക്കായി ഞാനിരുന്നെങ്കിൽ
ഇന്നീ മകൾക്കായി ഞാനിരിക്കുന്നു.
ഓർമ്മകൾ മഞ്ഞളിച്ചുതല്ലാതെ മാറ്റമില്ല മറ്റൊന്നിനും.
കായലിനരികിൽ കാറ്റേറ്റ് നഖപ്പൂമരം.
ആരോ പറയുന്നു,
“ ഇതാണ് ഡെലോണികസ് റീജിയ, ബിലോംഗ്സ് ടു സീസാൽപിനിയേ”.
ഗുൽ മോഹറെന്ന മരത്തിന്
നഖപ്പൂവെന്ന് പേരിട്ടത് നീയായിരുന്നു .
ഏതോ കാറ്റ് കൊണ്ടുവന്ന വിത്തിനെ
നനച്ചുറപ്പിച്ചതും നീയായിരുന്നു.
വിപ്ലവത്തീയിൽ നീയേന്തിയ വെള്ളക്കൊടി
ചോന്നതും ഇതിൻ മുന്നിലായിരുന്നു.
പിടിയോളമാണ്ട കത്തി നക്കിയ നിന്റെ
ആദ്യത്തെ തുള്ളി ചോര ഏറ്റുവാങ്ങിയതും ഇതിന്നിലകളായിരുന്നു .
അന്നാണ് നിന്റെ നഖപ്പൂമരം
ആദ്യമായി ചോപ്പണിഞ്ഞത്, പൂക്കളില്ലാതെ.
ഇന്നുമിത് ചോപ്പണിഞ്ഞുനിൽക്കുന്നു, പൂക്കളാൽ .
ഒരു പൂക്കണ്ണി നഖത്തിലൊട്ടിച്ച് കുഞ്ഞുമകൻ ചോദിക്കുന്നു,
“ഈ പൂവിനെന്തമ്മേ ഇത്ര ചോപ്പ്?”
പറയട്ടെ ഞാൻ,
‘ ഇത് നിന്റെ ചോപ്പാ’ണെന്ന്?
