കഥയുടെ കഥ, എൻറെയും

കഥയുടെ കഥ, എൻറെയും

കഥയുടെ  കഴുത്തിലേക്ക് താലി ചാർത്തുമ്പോൾ അയാളുടെ കയ്യിലേക്ക് ഒരുതുള്ളി കണ്ണീർ വീണു,
അയാൾണ്ട  അമ്പരന്ന് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി, അവൾ ചിരിക്കുന്നു.
അയാളുടെ മനസ്സിലൊരു പുഞ്ചിരി പടർന്നു.
അവളെ ആദ്യമായി കണ്ട ദിവസം അയാൾ ഓർത്തെടുത്തു.
തരവൻ കൊണ്ട് വന്ന ആലോചന, വല്യ താല്പര്യമില്ലാതെ പോയതാണ്.
അവൾ വാതിലിനു മുന്നിൽ വന്നു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടും വല്യ ആകർഷണമൊന്നും തോന്നിയില്ല.
വെളുത്തു മെലിഞ്ഞ ഒരു പെൺകുട്ടി.
"നിങ്ങൾക്കെന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാനുണ്ടെങ്കിൽ.. ", വല്യച്ഛനാണ്‌ പറഞ്ഞത്.
അയാൾ പുറത്തെ മഞ്ചാടിയുടെ ചുവട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അവൾ പിന്നിൽ വന്നു നിന്നു.
"പേരെന്താ?"
'കഥ"
"കഥയോ?"
"അതെ, കഥ"
"അതെന്താ അങ്ങനൊരു പേര്?"
അതിനു പകരം അവൾ എന്റെ പേരാണ് ചോദിച്ചത്,
"ആനന്ദ്"
"ഓരോരുത്തരും ഓരോ കഥയല്ലേ.. ചിലർ അവരുടെ കഥയ്ക്ക് വ്യത്യസ്ത പേരുകളിടുന്നു, ആനന്ദും ഒരു കഥയായിരിക്കുമല്ലോ, അതുപോലെ.. എന്റെ പേര് കഥ, എന്റെ കഥയുടെ പേരും കഥ."
അവൾ പറഞ്ഞതിൽ ഒന്ന് പോലും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അയാൾ ചിരിച്ചു.

***

ജാതകചേർച്ചയുണ്ടെന്നു നേരത്തെ അറിഞ്ഞിരുന്നു. 

കല്യാണം ഏതാണ്ട് ഉറപ്പിക്കുമെന്ന മട്ടായി. അറിയാതെയാണെങ്കിലും അയാൾ അവളെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകൾ മനസ്സിൽ ഓടിത്തുടങ്ങി, എന്തായിരിക്കും ഇഷ്ടങ്ങൾ.. ഇഷ്ടക്കേടുകൾ.. ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല.. 

മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വീണ്ടും അവളെ ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ വച്ച് കണ്ടു. 

അങ്ങോട്ട് നോക്കാൻ ചമ്മലായിരുന്നു, അവളാണ് അടുത്തേക്ക് വന്നത്. 

"എനിക്കൊരല്പം സംസാരിക്കണമായിരുന്നു".

അടുത്ത ബേക്കറിയിൽ ജ്യൂസ് കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. 

"വീട്ടുകാർ കല്യാണം ഉറപ്പിക്കുന്നതിന്റെ സംസാരത്തിലാണ്."

"അറിഞ്ഞു"

"അതിനു മുന്നേ ഒന്ന് സംസാരിക്കണമെന്ന് തോന്നി"

മനസ്സിലെന്തോ ഒരു അമ്പരപ്പ് കൂടുകൂട്ടാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. 

അവൾക്കിനി മറ്റാരെയെങ്കിലും ഇഷ്ടമാണെന്നാവുമോ പറഞ്ഞു വരുന്നത്..?

"ആനന്ദ്, ഒരു നല്ല മനുഷ്യനാണെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഏതു പെൺകുട്ടിയും കണ്ടാൽ ഇഷ്ടപ്പെടും ഇയാളെ, സുന്ദരനാണ്, നല്ല ജോലിയുണ്ട്.. "

അയാളുടെ ഹൃദയം മിടിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. 

"പക്ഷെ, നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് പോലുള്ള സ്ത്രീധനം താരം ഞങ്ങൾക്കാകില്ല. അച്ഛൻ നിങ്ങൾ പറയുന്നതെല്ലാം സമ്മതിച്ചേക്കും, പക്ഷെ, എനിക്കതിനു സാധിക്കില്ല. 

പ്രായമായി വിശ്രമിക്കേണ്ട കാലത്ത് എടുത്താൽ പൊങ്ങാത്ത ഭാരമെടുത്തു വച്ച് ഓരോ ദിവസവും പ്രായമേറി വരുന്ന അച്ഛനെ കാണാനെനിക്ക് സാധിക്കില്ല. അതുപോലെ ആസ്വദിക്കേണ്ട പ്രായത്തിൽ കടം വീട്ടാനോടി നടക്കേണ്ടി വരുന്ന അനിയനെയും, അതൊക്കെ എനിക്ക് സങ്കല്പിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമാണ്. 

അതുകൊണ്ട്.. ആലോചിച്ചു തീരുമാനിച്ചാൽ മതി."

***

വീട്ടിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ വല്യച്ഛൻ തരവനോട് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു. 

"ഞങ്ങൾ ഒന്നുകൂടി ആലോചിക്കട്ടെ..", അത്ര മാത്രമേ കേട്ടുള്ളൂ. 

അടുക്കളയിൽ ചെന്നപ്പോൾ 'അമ്മ പറഞ്ഞു, 

"ആ കുട്ടിക്ക് കൊടുക്കാൻ അധികമൊന്നും ഇല്ലെന്നാ കേട്ടത്"

'ഉം"

ഉറക്കം അൽപ്പം പോലും കടാക്ഷിക്കാത്തതുകൊണ്ട് അയാൾക്ക് ആലോചിക്കാൻ സമയം കിട്ടി. 

'അവൾ പറഞ്ഞതിൽ എന്താണ് തെറ്റ്? ഞാനൊരു പെൺകുട്ടിയായിരുന്നെങ്കിൽ ഈ ഒരു സാഹചര്യം വരുമ്പോൾ ഇതൊക്കെ തന്നെയാകില്ലേ ചിന്തിക്കുക.. ഓരോരുത്തർ മനസ്സിലൊതുക്കുന്നു, അവൾ തുറന്നു പറയാനുള്ള ധൈര്യം കാണിച്ചു.'

പിറ്റേന്ന് അച്ഛനോട് നേരിട്ട് പറഞ്ഞു, 

"അച്ഛാ, എന്ത് കുറവുകൾ ഉണ്ടെങ്കിലും ഇത് മതി".

അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും എതിർപ്പുകളൊന്നുമുണ്ടായില്ല. ചേച്ചിയെ വിവാഹം കഴിച്ചയക്കുമ്പോൾ അവരും ഇതൊക്കെ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. 

***

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഒരു ഫോൺ കാൾ, പരിചയമില്ലാത്ത നമ്പറാണ്. 

"ഹലോ"

"ഞാൻ കഥയാണ്"

"പറയു.."

"അല്ല, ആലോചിച്ചിട്ട് തന്നെയാണോ...?"

"അതെ, നന്നായി ആലോചിച്ചു, കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ  ആറ് മണിക്കൂറും ഏഴു മിനിറ്റും ഇരുപത്തേഴു സെക്കൻഡും ആലോചിച്ചു. എന്നിട്ടും നിന്നെക്കാൾ കഥയുള്ള വേറൊരു പെണ്ണിനെ കിട്ടുമെന്ന് എനിക്കുറപ്പില്ല.."\

"ഉം.."

"താൻ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഓരോ പെൺകുട്ടികളും ആലോചിക്കുന്നുണ്ടാകും.. ചിലരൊക്കെ മനസ്സിലൊതുക്കും.. ചിലരൊക്കെ തുറന്നു പറയും, അത്രേയുള്ളു. എന്തായാലും തുറന്നു പറഞ്ഞതിൽ സന്തോഷം."

"...."

"അപ്പോൾ തനിക്ക് വേറെ എതിർപ്പുകളൊന്നുമില്ലെന്നു കരുതിക്കോട്ടെ..?"

"ഉം.."

"ഇതെന്താ ഉം മാത്രമേയുള്ളു"?

"ഉം.."

അയാൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. 

***

കഥയുടെ  കഴുത്തിലേക്ക് താലി ചാർത്തുമ്പോൾ അയാളുടെ കയ്യിലേക്ക് ഒരുതുള്ളി കണ്ണീർ വീണു,
അയാൾണ്ട  അമ്പരന്ന് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി, അവൾ ചിരിക്കുന്നു.
അയാളുടെ മനസ്സിലൊരു പുഞ്ചിരി പടർന്നു...
ഇതാണ് കഥയുടെ കഥ, എൻറെയും.. :)

വഴിമുടക്കികൾ

വഴിമുടക്കികൾ

ആദ്യമായി അച്ചാമ്മയാണെന്നോട് പറഞ്ഞത്,
'ഞാൻ വഴിമുടക്കിയാണെന്ന്'.
പ്രസവത്തോടെ അമ്മ മരിച്ചു. അപ്പൻ വേറെ വിവാഹം കഴിക്കാത്തതിന്റെ കാരണം ഞാനാണത്രെ, 'ഞാനെന്ന വഴിമുടക്കി'.
രണ്ടാമത്തെ പ്രാവശ്യം വ്യക്തമായി പറഞ്ഞത് കൊച്ചച്ചനായിരുന്നു.
'കൊച്ചച്ചന്റെ മകളെ പെണ്ണുകാണാൻ വന്ന കൂട്ടർക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്രെ. കൊച്ചച്ചൻ പറഞ്ഞതിനേക്കാൾ എന്നെ കുത്തി നോവിച്ചത് ശാലിനിയുടെ വാക്കുകളായിരുന്നു.
'ചേച്ചിക്ക് എന്നോട് സ്നേഹമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ അടുക്കള വാതിൽക്കൽ പോലും വരരുതായിരുന്നു. എല്ലാരും പറയുന്നത് ശരിയാണ്, ചേച്ചി വഴിമുടക്കി തന്നെയാണ്. അച്ചാമ്മ പറയുന്നത് ഞാനിതുവരെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നു എല്ലാം ശരിയാണെന്ന്.'
അച്ചാമ്മ പറഞ്ഞിട്ടാണ് പശുവിനു പിണ്ണാക്ക് കൊടുക്കാൻ പോയതെന്നും വരുന്ന വഴിക്കാണ് ആ പയ്യൻ എന്നെ കണ്ടതെന്നും പറയാൻ പൊന്തിച്ച നാവ് അനങ്ങാതെ നിന്നു.
വളരും തോറും, പ്രായം കൂടുംതോറും വഴിമുടക്കിയെന്ന പേരിന്റെ കാഠിന്യം കൂടി വന്നു. കേൾക്കും തോറും ആ വിളി എന്റെ പേരായി മാറി.
ഈ നിമിഷം വരെയും എനിക്കെന്റെ പേര് നിശ്ചയമില്ല, കുഞ്ഞുനാളിലെപ്പോഴോ അപ്പൻ മാളൂവെന്നു വിളിച്ച മങ്ങിയൊരോർമ്മയൊഴിച്ചാൽ 'വഴിമുടക്കി' എന്ന പേരിനാണ് തെളിച്ചം കൂടുതൽ.
ഇപ്പോൾ ആരൊക്കെയോ പറയുന്നത് കേൾക്കാം,
'ആ കുട്ടിയുടെ പേരെന്താണാവോ, വഴിമുടക്കിയെന്ന പേര് മാത്രമേ എല്ലാര്ക്കും ഓർമ്മയുള്ളു.'
ഞാൻ ഉള്ളിൽ സന്തോഷിക്കുന്നുണ്ട്,
 'എന്റെ പേര് മായ്ച്ചവരുടെ ഇപ്പോഴത്തെ അങ്കലാപ്പ് കണ്ടിട്ട്'.
പറയാൻ മറന്നു, ഇന്ന് പുലർച്ചെ നാല് മുപ്പത്തിനാലിന് ഞാൻ മരിച്ചു പോയി, ഒരു ചെറിയ അറ്റാക്ക്.
ദൈവത്തിന് നന്ദി. ഇനിയും വഴിമുടക്കി എന്ന പേര് കേൾക്കേണ്ടി വരില്ലല്ലോ.
"പേര് കിട്ടി, ഐശ്വര്യ, ആ കൊച്ചിന്റെ ജനന സർട്ടിഫിക്കറ്റിലുണ്ട്." കൊച്ചച്ചനാണെന്നു തോന്നുന്നു, അപ്പന്റെ പഴയ ട്രങ്കുപെട്ടിയിൽ നിന്നു തപ്പിയെടുത്തതാണോ?
എന്തായാലും എനിക്കിപ്പോ എന്റെ പേര് തിരികെ കിട്ടി. ഇവർ മരണ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് ഉണ്ടാക്കുമ്പോൾ ഈ പേര് തന്നെ വയ്ക്കുമായിരിക്കും.
സർട്ടിഫിക്കറ്റിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങിക്കൂടി ഒരു പേര്,
ആരൊക്കെയോ എന്നെ പൊതിയുന്നുണ്ട്, പെട്ടെന്ന് ആരോ പറയുന്നു.
"ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ് കൂടി നോക്കാം, ആരെങ്കിലും വരാനുണ്ടെങ്കിലോ"
"നിറുത്തിനെടാ വഴിമുടക്കികളെ, എന്നെയിനി ആരും കാണാൻ വരാനില്ല, എന്റെ അവസാന യാത്രയായിത്. വഴിമുടക്കാതെ മാറിനെടാ.."
എന്റെ സഹികെട്ട അലർച്ച ആരും കേട്ടില്ലെന്നു തോന്നുന്നു.
അവർ ആ അഞ്ചു മിനിറ്റിൽ വരാനുള്ള ആളിനുവേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പിലാണ്. 

ചിറകൊടിഞ്ഞ മഴപ്പക്കികൾ

ചിറകൊടിഞ്ഞ മഴപ്പക്കികൾ

"മായേ, നീ ഏട്ടന് ചോറ് കൊടുത്തോ? ഭക്ഷണം  കഴിഞ്ഞു ഏട്ടന് മരുന്നുള്ളതല്ലേ? ഇതിപ്പോ മണി മൂന്നായി".

മായ കേട്ട ഭാവം നടിച്ചില്ല.

അരുൺ ഒന്നുകൂടി ചോദിക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോഴേക്കും മായ അയാൾക്കുള്ള ഭക്ഷണം മേശപ്പുറത്ത് നിരത്തി.

"നീ ആദ്യം ഏട്ടന് ഭക്ഷണം കൊടുക്ക്, അത് കഴിഞ്ഞ് മതി എനിക്ക്."

"ഏട്ടന് അൽപ്പം കഴിയട്ടെ, ആദ്യം നിങ്ങൾ കഴിക്ക്. പിന്നെ മരുന്ന് കഴിച്ചിട്ടെന്താ ഫലം, ഇത്രേം നാൾ കാണാത്ത അത്ഭുതമൊന്നും ഇനി സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നില്ല".

അരുണിന് വിശപ്പ് കെട്ടു. അയാൾ ഊണ് മേശയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.

രാഹുൽ അകത്തെ മുറിയിലിരുന്ന് എല്ലാം കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ശരിക്കും അയാൾക്ക് വിശക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

***

അരുൺ മുറിയിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ രാഹുൽ ആലോചനയിലായിരുന്നു.

"ഡാ നീയൊന്നും കഴിക്കാതെന്താ, ഭക്ഷണം അതുപോലിരിക്കുന്നു."

"വേണ്ടാഞ്ഞിട്ട, വിശപ്പില്ല."

"മായ പറഞ്ഞതൊക്കെ കെട്ടു അല്ലെ?"

അയാൾ തലയാട്ടി.

രാഹുൽ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി, "നിന്റെ തെറ്റാ എല്ലാം, അവളുടെ എല്ലാ വാശികൾക്കും നീയാ വളം വച്ചത്. സഹോദരിയാണെങ്കിലും ആരാണെങ്കിലും നീ സ്വന്തം നിലനിൽപ്പ് കൂടി നോക്കണമായിരുന്നു. പാവം രാജിയെ..." അയാൾ പറയാൻ വന്നത് വിഴുങ്ങി.

രാഹുൽ അരുണിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. 

അരുൺ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു, എന്നിട്ട് ഒന്നും പറയാതെ പുറത്തേക്ക് പോയി.

***

"രാഹുലേട്ടാ, ഏട്ടൻ മഴപ്പക്കിയേ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?"

"മഴപ്പക്കിയോ? അതെന്താ സാധനം? രാഹുൽ രാജിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

"ഈ മഴ വരുന്ന സമയത്ത് രാത്രി ലൈറ്റിന് ചുറ്റും പറക്കുന്ന ആ പ്രാണിയുണ്ടല്ലോ അത്".

"ഈയാംപാറ്റകളോ.. ഡി അത് മഴപ്പക്കിയല്ല അത് ഈയാംപാറ്റകളാ.."

"എന്ത് പാറ്റയായാലും അതാ മഴപ്പക്കി". 

"ശരി, സമ്മതിച്ചു, മഴപ്പക്കി എങ്കിൽ മഴപ്പക്കി. എന്താ ചോദിയ്ക്കാൻ?"

"അവർക്ക് ഒരു ദിവസത്തെ ആയുസേയുള്ളു അല്ലെ,,? തലേന്ന് ചിറകടിച്ച് പറന്നു നടന്നതൊക്കെ പിറ്റേന്ന് ചിറകുകൾ കൊഴിഞ്ഞു ചത്തു കിടക്കും.. പാവങ്ങൾ.."

രാജി, അവളെങ്ങനെയായിരുന്നു, പറയത്തക്ക പ്രത്യേകതകളൊന്നുമില്ലാത്ത ഒരു പാവം പെൺകുട്ടി. 

വെറും നിഷ്കളങ്ക. അതിനേക്കാൾ മണ്ടി എന്ന പേരാണ് അവൾക്ക് കൂടുതൽ ചേരുക. 

***

ആർമിയിൽ ചേർന്ന് ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷമാണ് നാട്ടിലെത്തിയത്. രാജിയുടെ വീട്ടിൽ പോയി ചോദിയ്ക്കാൻ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. 

ആയിടക്കാണ് അരുൺ മായയെ വിവാഹമാലോചിക്കുന്നത്. അങ്ങനെ ആ കല്യാണം നടന്നു. 

ഒരു മാസത്തിനു ശേഷം  കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ രാജിയെ കാണാൻ തീരുമാനിച്ചതിന്റെ തലേന്ന് രാത്രി, മായാ മുറിയിലേക്ക് വന്നു. 

"ഏട്ടൻ രാജിയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചോ?"

"ഉം. എന്തെ.. നിനക്കൊരു ജീവിതമായല്ലോ, ഏട്ടനും ഒരു ജീവിതം വേണ്ടേ?".

"ഏട്ടാ.. രാജിയെ എനിക്കിഷ്ടമല്ല. മറ്റാരെയെങ്കിലും വിവാഹം കഴിച്ചോളൂ.."

അമ്പരപ്പാണ് ആദ്യമുണ്ടായത്.

"നിനക്കെന്താ രാജിയോട് അനിഷ്ടം? അത് നിന്റെ കൂട്ടുകാരിയാണല്ലോ.. "

"അത് കൊണ്ടാ വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞത്. അവൾ നമ്മുടെ കുടുംബത്തിന് യോജിച്ചതല്ല, പണം പോട്ടെന്നു വയ്ക്കാം, കേറിക്കിടക്കാൻ ഒരു കൂര പോലുമില്ല, താഴെ രണ്ട് അനിയത്തിമാരും.. അത് നടക്കില്ല."

"നീയെന്താ  പറയുന്നത്, ഞാൻ സ്ത്രീധനം മോഹിച്ചല്ല, എനിക്കൊരു കൂട്ട് വേണം.. അത് രാജിയായിരിക്കും. നിനക്കിഷ്ടപ്പെട്ടയാളെ നീ വിവാഹം കഴിച്ചില്ലേ?"

"ഇത് ഏട്ടന്റെ തീരുമാനമാണോ?"

"അതെ.."

"എങ്കിൽ.. ഈ വീടും പറമ്പും എനിക്ക് എഴുതിത്തരണം.. എന്നിട്ട് ഏട്ടന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്തോളു."

അവൾ മുറിയിൽനിന്ന് ഇറങ്ങിപ്പോയി.

അമ്മയും അച്ഛനും മരിച്ചപ്പോൾ മായ കൂടെയുണ്ടല്ലോ എന്ന സമാധാനമായിരുന്നു അയാൾക്ക്. 

ഇന്ന് അയാൾ തീർത്തും ഏകനായത് പോലെ തോന്നി. 

***

രാജിയെ കാണുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവൾ പറഞ്ഞു,

"മായ കാണാൻ വന്നിരുന്നു"

"നീ അവൾ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട.. എന്നെ വിശ്വാസിക്ക്. ഞാൻ ചില തീരുമാനങ്ങളെടുത്തിട്ടുണ്ട്"

പെട്ടെന്ന് രാജി അയാളുടെ കൈ കവർന്ന് തലയിൽ വച്ചു.

"രാഹുലേട്ടാ, ഞാനാണെ സത്യം, ഏട്ടൻ എന്നെ വിവാഹം കഴിക്കില്ല.."

അയാൾ ഞെട്ടിപ്പോയി,

"രാജി, നീ"

"ഞാൻ കാരണം ഏട്ടൻ കഷ്ടപ്പെടുന്നത് കാണാൻ എനിക്കിഷ്ടമല്ല, നിറുത്താം, മറക്കാം.."

അവൾ ഉള്ളിലടക്കിയ കരച്ചിലോടെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു. 

***

രാവിലെ അരുൺ വന്നു വിളിക്കുമ്പോളാണ് തലേ ദിവസം മൂക്കറ്റം കുടിച്ചിട്ടാണ് വന്നതെന്നോർത്തത്.

"രാഹുൽ, നീ വേഗം ഫ്രഷ് ആയി വാ.. ഒരു സ്ഥലം വരെ പോകണം"

അരുൺ രാഹുലിനെ കൊണ്ട് നിറുത്തിയത്, തലയ്ക്കൽ കൊളുത്തിയ വിളക്കിനു താഴെ കിടത്തിയ രാജിയുടെ ദേഹത്തിനു മുന്നിലായിരുന്നു.

സമനില തെറ്റിയിരുന്നു. 

ബൈക്ക് എതിരെ വരുന്ന ബസ്സിന്‌ നേരെ ഓടിച്ചു കയറ്റുമ്പോളും അയാളുടെ മനസ്സ് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

'ഇത് നിന്റെ തെറ്റാണ്, നീ കാരണമാണ്'

***

രണ്ട് വർഷമായി അത് കഴിഞ്ഞിട്ട്. 

രണ്ടു കാലുകളും മുറിച്ചു മാറ്റപ്പെട്ടു. 

അപകടത്തിൽ ജീവൻ നഷ്ടമാകാത്തത്‌ അയാൾക്ക് നിരാശയിലധികം വേദനയായിരുന്നു, 

വരാന്തയിൽ നിന്ന് മായ ശബ്ദിക്കുന്നത് കെട്ടു. 

"ഉച്ചക്ക് കൊടുത്ത ഭക്ഷണം തൊട്ടിട്ടില്ല, ഇനിയെന്തിന് ഇതും കൂടി വേസ്റ്റ് ആക്കുന്നത്?

അയാൾക്ക് വേദന  തോന്നിയതേയില്ല.

***

രാഹുലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് മായ കാപ്പി കൊണ്ട് വരുമ്പോൾ പത്തുമണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. 

രാഹുൽ അപ്പോഴും കണ്ണടച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു. 

"ഏത് സമയവും ഉറക്കം തന്നെ" മായ അൽപ്പം ഉറക്കെത്തന്നെ പറഞ്ഞു.

കാപ്പി മേശമേൽ വായിക്കുമ്പോഴാണ് വടിവൊത്ത കൈപ്പടയിലെഴുതിയ കത്ത് അവളുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. 

"മായ മോൾക്ക്,

ഏട്ടൻ അവസാനമായി എഴുതുകയാണ്. നേരത്തെ ഇതൊന്നും പറയാത്തതിൽ നിരാശയുണ്ട്. ഏട്ടൻ പോവുകയാണ്. നന്നായി ജീവിക്കുക. നിനക്ക് വേണ്ടിയാണ് ഇട്ടതിന് പല ഇഷ്ടങ്ങളും വേണ്ടെന്നു വച്ചത്. അതിലേട്ടൻ നിരാശപ്പെട്ടിട്ടില്ല. അച്ഛനും അമ്മയും പോയപ്പോൾ നീയുണ്ടല്ലോ എന്ന സമാധാനമായിരുന്നു ഏട്ടന്. ഇപ്പോൾ നീ അടുത്തുണ്ടെങ്കിൽ പോലും ഏട്ടൻ തനിച്ചാണ്. നിനക്ക് നിന്റെ കുടുംബം നോക്കണമെന്ന് ഏട്ടനറിയാം അത് കൊണ്ടാണ് ഏട്ടൻ ഒരു ബാധ്യതയാകാതെ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചത്. സന്തോഷമായിരിക്കുക. നീ അസശ്യപ്പെട്ടത് പോലെ തറവാട് നിന്റെ പേരിൽ രജിസ്റ്റർ ചെയ്ത പ്രമാണം മേശവലിപ്പിലുണ്ട്. നീ കാരണമാണ് ഏട്ടൻ പോകുന്നത് എന്ന ചിന്ത വേണ്ട. ഇത് ഏട്ടന്റെ മാത്രം തീരുമാനമാണ്. സന്തോഷമായിരിക്കു. 

എന്ന് 

ഏട്ടൻ"

മായ കണ്ടതും വായിച്ചതും മനസ്സിലാക്കുന്നതിന് ഒരുപാട് നേരം മുന്നേ രാഹുൽ തന്റെ മഴപ്പക്കിയേ തേടി യാത്ര തിരിച്ചിരുന്നു. 

അയാൾ തന്റെ മഴപ്പക്കിയേ കണ്ടുമുട്ടിയിട്ടുണ്ടാകും, പണവും പ്രതാപവും തടസങ്ങളാകാത്ത മറ്റൊരു ലോകത്തിൽ.. 

ഇങ്ങനത്തെയും ചില ബസ് യാത്രകൾ..

ഇങ്ങനത്തെയും ചില ബസ് യാത്രകൾ..

KSRTC ബസിൽ പോകാത്തവർ ആരുമുണ്ടാകില്ല. 

അതൊരു ഒന്നൊന്നര യാത്ര തന്നെയാണ് . തിങ്കളാഴ്ച ദിവസമാണെങ്കിൽ പറയുകയും വേണ്ട. 
അവധിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു മടങ്ങി വരുന്നവരുടെ തിരക്ക്. ഓഫീസിലെത്താൻ തിടുക്കപ്പെടുന്നവരുടെ തിരക്ക്. മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ പോകുന്നവർ, സ്കൂൾ കുട്ടികൾ, കോളേജ് ഹീറോസ്‌, അങ്ങനെ നീളും, സൂചി കുത്താണിടം കാണില്ല. 
ചില വിദ്വാന്മാർ അവിടെയും തള്ളിക്കയറും (ഞാനും ഉണ്ടാകും ചിലപ്പോൾ). 
കയാറിയാലത്തെ വിശേഷം  പറയുകയും വേണ്ട. 

ഒരു കാൽ സ്റ്റെപ്പിൽ, ഒരു കാൽ ബസ്സിനകത്ത്. ബാഗ് ആറെയെങ്കിലും ഏല്പിക്കാമെന്നു വച്ചാൽ ഇരിക്കുന്ന ആളിനെ ഇട്ടുമൂടാനുള്ള ബാഗ് അയാൾ വഹിക്കുന്നുണ്ടാകും. 

ക്യാരിയർ നിറയേയുമുണ്ടാകും ബാഗ്. 

ബാഗ് തൂക്കി നിൽക്കുന്നത് സഹിക്കാം, ഓരോ ബ്രേക്ക് പിടിക്കുമ്പോഴും കിട്ടുന്ന തട്ടിന്റെയും മുട്ടിന്റെയും കഠിന്യമാണ് സഹിക്കാനാകാത്തത്.

 അതും പോട്ടെ എന്നു വയ്ക്കാം, രാവിലെ കുളിക്കാതെ കളറും ചെയ്ത് ചകിരി മുടിയും കൊണ്ട് ചിലർ കേറും, കാറ്റടിക്കുമ്പോൾ മുടി അടുത്തു നിൽക്കുന്നവന്റെ വായിൽ... ഹോ...

അടുത്ത ചിലരുണ്ട്, കഴുകാത്ത തുണിയിൽ പെർഫ്യൂം വാരിപ്പൂശി വരുന്നവർ. അവരുടെ അടുത്തെങ്ങാനുമാണ് നിൽക്കുന്നതെങ്കിൽ ഏതാണ്ട് വൈറ്റ് റം അടിച്ച പ്രതീതിയാണ്.
ചുരിദാറിന്റെ ഷാൾ ആണ് അടുത്ത താരം. 

പിന് ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ വല്യ പ്രശ്നമില്ല, പോകുമ്പോ കൂടെ കൊണ്ട് പോകാം, പിന് ചെയ്യാത്തവരുടെ ഷാൾ മറ്റാരെങ്കിലും കൊണ്ടു പോകും.
ഓപ്പൺ ഉള്ള ടോപ്പ് ഇടുന്നവർക്ക് രണ്ട്‌ കാലുകൾ മാത്രമേ ഉണ്ടാകൂ, ടോപ്പിന്റെ രണ്ട്‌ ഭാഗവും രണ്ടിടത്തായിരിക്കും.
പിന്നെ ചില ഞരമ്പ് രോഗി കണ്ടക്ടര്മാര്, സ്ഥലമില്ലെങ്കിലും ഞെങ്ങി ഞെരുങ്ങി പെണ്ണുങ്ങളുടെ അടുത്തെത്തുന്നവർ... അവർക്ക് നേരിട്ട് ടിക്കറ്റ് കൊടുത്താലേ തൃപ്തിയാകു..
ഇരിക്കാൻ സീറ്റ് കിട്ടുന്നത് വല്ല തടിയന്മാരുടെയോ തടിച്ചികളുടെയോ അടുത്താണെങ്കിൽ പിന്നെ സാൻഡ് വിച്ച് പരുവമായിരിക്കും.
ഉറങ്ങുന്ന ആശാന്മാർ ആണെകിൽ പറയുകയും വേണ്ട, കയ്യും വിരിച്ചിരുന്നാൽ ഭീമന്റെ കയ്യിൽ പെട്ട കീചകന്റെ അവസ്ഥ...., ഭയാനകം.
ആര് എണീക്കുന്നു എന്ന നോക്കി നിൽക്കുന്ന അടുത്ത വിഭാഗം. എണീക്കാൻ പോകുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായാൽ കരിമ്പ് കണ്ട ആനയെപ്പോലെ എല്ലാവരെയും തട്ടി മറിച്ചിട്ട് ഒരു വരവുണ്ട്, അത് കാണുമ്പോഴേ.ഇരിക്കുന്നവർ എണീക്കും (ഞാൻ സ്റ്റോപ് എത്തിയാൽ മാത്രമേ എണീക്കൂ, അങ്ങാനിപ്പം പേടിപ്പിക്കേണ്ട).
ഇറങ്ങി രക്ഷപ്പെട്ടെന്നു കരുതരുത്, ഇപ്പോഴാ യാത്രത ട്വിസ്റ്റ്, 

ഇറങ്ങുന്ന വഴി ഡോറിൽ ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന തകിടിന്റെ ഭാഗം ചെറുതായൊന്ന് തലോടും, തുണിയാണോ കീറിയത് കൈയാണോ മുറിഞ്ഞതെന്ന് ആദ്യം മനസ്സിലാകില്ല..പതിയെ നീറ്റൽ തുടങ്ങും...
ഇന്ന് ഓടിച്ചാടി സൈഡ് സീറ്റ് പിടിച്ച് ഇരിപ്പായി, 'തടിച്ചികൾ ആരും വന്നിരിക്കല്ലേ' എന്ന പ്രാർത്ഥനയിൽ..
അവിടേം ട്വിസ്റ്റ്, തടിച്ചികൾ വന്നില്ല പകരം മൂന്നു പേർ.
ഒരമ്മച്ചി, മകൻ, മകൾ...മകൾക്കിരിക്കാൻ സ്ഥലമില്ല, ഉടനെ അതിനെയും പിടിച്ചിരുത്തി, മൂന്നുപേർ കഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്ന സീറ്റിൽ നാലുപേർ.
ഞാനാരാ? സാൻഡ്വിച്ച്.
മൂന്നു പേരും സുഖമുറക്കം.
പാവം ഞാൻ.. അല്ലെ? 

😢

അവസാന വഴിയും കടക്കുമ്പോൾ

അവസാന വഴിയും കടക്കുമ്പോൾ 

അവസാന വഴിയും കടന്നു തിരിഞ്ഞു    നോക്കാതെ ഞാൻ പോകുമ്പോൾ  അവൾ എന്താകും ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടാകുക?
അവൾ ഇഷ്ടം തുറന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ മിണ്ടാതെ തിരിഞ്ഞു നടന്നത് സന്തോഷം കൊണ്ടായിരുന്നു. എന്നുള്ളിലുള്ള ഇഷ്ടം അവൾ കണ്ടുപിടിച്ചോ എന്ന പകപ്പായിരുന്നു.
ഞാൻ അവസാന വഴിയും കടന്നു മറയുന്നത് അവൾ നോക്കി നിന്നിട്ടുണ്ടാകണം, ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതേയില്ല, പിടിക്കപ്പെടരുതെന്ന മനസ്സായിരുന്നു എനിക്ക്.
പക്ഷെ, എന്റെ ആ സ്വാർത്ഥത അവളെ വേദനിപ്പിച്ചോ? അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞോ?
ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കാമായിരുന്നു, ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാമായിരുന്നു.
പക്ഷെ,
ദൈവമേ, ഇത്ര നേരത്തെ വരാൻ ഞാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല, എനിക്കൊരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നു.
അതിന് മുൻപേ,... നിനക്കൊരു സൂചന തരാമായിരുന്നു, എല്ലാം ചെയ്തു തീർത്തു നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ ഞാൻ വന്നേനെ.
ചോറും  സാമ്പാറും രുചിയുള്ളതായിരുന്നെന്നു ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞേനെ,
അനിയത്തിയുടെ  തലയിൽ തട്ടി അവളെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കുന്നതിനു പകരം അവൾക്കായി വാങ്ങിയ ഡയറി മിൽക്ക് കൊടുത്ത് അവളുടെ ചിരിയും സന്തോഷവും കണ്ട് മനസ്സ് നിറച്ചേനെ,
ഇറങ്ങാൻ നേരം അച്ഛനെ നോക്കിയൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചേനെ,
കുറിഞ്ഞിപ്പൂച്ചയൊടിത്തിരി നേരം വർത്താനം പറഞ്ഞേനെ,
ഒടുവിൽ, അവൾ പറഞ്ഞ ഇഷ്ടം എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരുപാടുകാലമായിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചേനെ, അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ സന്തോഷമോ നാണമോ നോക്കി നിന്നേനെ.
പക്ഷെ, ഞാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല, ഇത്ര നേരത്തെ വരാൻ.
നീയൊരു സൂചന തരണമായിരുന്നു.
ബാക്കി വച്ചതെല്ലാം ചെയ്തു തീർത്തേനെ.
മരണം ബാക്കി വച്ച അവസാന വഴിയും കടക്കുമ്പോൾ, നിന്നെ കാണാനായി ഓടുമ്പോൾ,
ദൈവമേ, നീയെനിക്കൊരവസരം കൂടി തരുമോ?
എനിക്കൊരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു തീർക്കാനുണ്ട്.
അമ്മയെ ഒന്ന് കെട്ടിപിടിക്കണം.
കുഞ്ഞനിയത്തിയോട് ഇത്തിരി നേരം കളിക്കണം.
അച്ഛനോട് മനസ്സ് തുറന്ന് സംസാരിക്കണം.
അവളോടെന്റെ ഹൃദയം തുറക്കണം.
കുറിഞ്ഞിപ്പൂച്ചയ്ക്കും മക്കൾക്കും അൽപ്പം ചോറിട്ടു കൊടുക്കണം.
ഒടുവിൽ, നിരാശകളില്ലാതെ യാത്ര പറയണം.
ദൈവമേ, ഈ വഴിയും അവസാനിക്കാറായി,
നീയെനിക്കൊരവസരം കൂടി തരുമോ?

പാപിനാശിനി

പാപിനാശിനി 

" നീ എങ്ങോട്ട് ഒഴുകിപ്പോയതാ.. " അയാൾ കുസൃതിച്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

"ഞാൻ ഒഴുകിപ്പോയോ? ഇച്ചായി സ്വപ്നം വല്ലതും കണ്ടോ?" അവൾ അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു. 

നനവുള്ള മുടി ഒന്നുകൂടി വിടർത്തിയിട്ടപ്പോൾ മുഖത്തേക്കും രണ്ടുതുള്ളി വെള്ളം തെറിച്ചു. അയാൾ കിടക്കയിൽ എണീറ്റിരുന്നു. 

അവളെ പിടിച്ച് ദേഹത്തോട് ചേർക്കുമ്പോൾ അയാൾ പറഞ്ഞു, 

"നീ ഗംഗയല്ലേ...  എങ്ങോട്ടേക്കെങ്കിലും  ഒഴുകിപ്പോയാലോ.. "

" ഇച്ചായി, ഞാൻ വെറും  ഗംഗയല്ല, ഗംഗ സെബാസ്റ്യാനാണ്.. അങ്ങനൊന്നും ഞാൻ ഒഴുകിപ്പോകില്ല.. " 

അവളുടെ ചിരിയിൽ അയാളും ചേർന്നു.

***

അയാളുടെ ഷർട്ടിലെ പുതിയ മണത്തെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചപ്പോൾ അയാൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു, " ഓ അതോ, അത് അലക്സ് പുതിയൊരു പെർഫ്യൂം  കൊണ്ട് വന്നു, അതൊന്നടിച്ചു നോക്കിയതാ.. "

'അലക്സ് ലേഡി ബ്ലൂ ആണോ അടിക്കുന്നതെന്ന്' ചോദിക്കുന്നതിനു മുൻപ്അയാൾ കുളിമുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു.

അമ്മായിയോട് അതിനെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർ പറഞ്ഞതിങ്ങനെ..

"ആണുങ്ങളാകുമ്പ അങ്ങനെ തന്നാ.. ചെളി കാണുമ്പോ ചവിട്ടും, വെള്ളം കാണുമ്പോ കഴുകും.. നമ്മളെ ഇതൊക്കെ ക്ഷമിക്കേണ്ടത്.."

അവൾ ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ലെന്ന് കണ്ട അവർ വീണ്ടും  പറഞ്ഞു,  

" ഗംഗേ.. നീ ക്ഷമിക്ക്, എല്ലാം ശരിയാകും.. ഇതൊക്കെ മുൻകൂട്ടിക്കണ്ടാകും നിന്റെ 'അമ്മ നിനക്ക് പേര് വച്ചത്. സാധാരണ നസ്രാണികൾ  ഈ പേര് ഇടാറില്ലല്ലോ. .  നിന്റെ പേര് തന്നെ നോക്ക്.. ഗംഗ... പാപനാശിനിയായ ഒരു നടിയുടെ പേരാ..."

ഇവർക്കെങ്ങനാ ഇത്രയും വിവരം വച്ചതെന്ന് അവൾ അത്ഭുതത്തോടെ ആലോചിച്ചു. 

***

എപ്പോഴാണ് ഗംഗ മുറിയിലേക്ക് വന്നതെന്ന് അയാൾ അറിഞ്ഞില്ല, അലക്സിന്റെ ഭാര്യ ട്രീസയുടെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്ത് കിടക്കുകയായിരുന്നു അയാൾ. 

ഒരു മിന്നലൊളി  പറന്നു വരുന്നത് കണ്ടു.. ട്രീസ ഒരു നിലവിളിയോടെ കഴുത്ത് പൊത്തിപ്പിടിച്ചു.. മൂന്നു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ അവളുടെ പിടച്ചിൽ തീർന്നു. 

ആ കാഴ്ചയുണ്ടാക്കിയ മരവിപ്പ്  മാറിയപ്പോഴാണ് അയാളുടെ കഴുത്തിലൂടെ തണുപ്പിന്റെ ചുവന്ന പാമ്പ് ഇഴയുന്നത് അയാൾ അറിഞ്ഞത്.. 

അതിനിടയിലും അയാൾ ഗംഗയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു...

"ഇച്ചായി.. ഞാൻ പേര് മാറ്റി.. എന്റെ പേര് ഗംഗേന്നല്ല.. കാളിയെന്നാ.. ഭദ്രകാളി.. അവരുടെ ജോലി അറിയാല്ലോ അല്ലെ? പാപികളെ നശിപ്പിക്കൽ.. പാപിനാശിനി.. "

തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നവൻ ആർത്തലയ്ച്ചൊഴുകുന്ന വെള്ളമാണോ, തലയോട്ടി മാലയണിഞ്ഞ മറ്റാരെങ്കിലുമാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ പാടുപെടുകയായിരുന്നു അയാൾ...

ഗംഗ

ഗംഗ

"എല്ലാ നടപടികൾക്ക് ശേഷവും നിങ്ങൾ പിരിയാൻ തീരുമാനിച്ച സ്ഥിതിക്ക് കോടതി ഇതിന്മേൽ ഒരു തീർപ്പ് കല്പിക്കുന്നതാണ്. എങ്കിലും എന്താണ് നിങ്ങൾ പിരിയാൻ തീരുമാനിച്ച യഥാർത്ഥ കാരണം?"

അയാൾ നിശ്ശബ്ദനായി നിന്നു. 

ആ മൂകതയെ മുറിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു, 

"ഇയാളെന്നെ സ്നേഹം കൊണ്ട് വീർപ്പു മുട്ടിക്കുന്നു."

അവിടെ പരന്നത് നിശ്ശബ്ദതയാണോ അതോ അതിനപ്പുറമുള്ള മറ്റെന്തെങ്കിലുമാണോന്നറിയാൻ ജഡ്ജിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.

"നിങ്ങളെ പിരിഞ്ഞു ജീവിക്കാൻ കോടതി അനുവദിച്ചിരിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ ഇന്ന് മുതൽ ഭാര്യ ഭർത്താക്കന്മാർ അല്ല."

കോടതി വരാന്തയിൽ അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ട സ്നേഹം അവൾ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു. 

അവൾക്ക് വീർപ്പുമുട്ടാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

അവളുടെ മനസ്സ് അയാൾക്ക് കേൾക്കാൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

'എന്നെ തളച്ചിടരുത്....

ഞാനൊരു ഗംഗയാണ്..

എനിക്കും ഒഴുകിയെത്തണം..'